دبلیوHEN CHARLOTTE TROUP LEIGHTON ابتدا به اطراف خانه اش ، در حومه مریلند واشنگتن نگاه کرد ، DC، او را به سمت چمنزار کوچک جنگلی که پشت آن قرار داشت ، جلب کرد. با بی حوصلگی و رشد بیش از حد ، یک بافر زیبا را بین خانه و ردیف چند خط Capital Beltway فراتر از آن تشکیل داد. با نگاهی نزدیکتر ، دید که آن را با سنگهای کوچک ، برخی با دست حک شده و گل مینا ، که اغلب به عنوان پوشش زمین در گورستان ها کاشته می شود ، پر کرده است. گرچه در فهرست نبود ، این یک قبرستان آفریقایی-آمریکایی بود که توسط برده های سابق در دهه 1890 تأسیس شد.
آمریکا بی شمار دفن های قدیمی آفریقایی-آمریکایی دارد که تا حد زیادی فراموش شده اند. موردی که در پشت باغ خانم Troup Leighton قرار دارد و او اکنون می خواهد از طرحی برای تعریض بزرگراه محافظت کند ، توسط مورنینگ استار خیمه شماره 88 تاسیس شد ، بخش محلی یک جامعه خیرخواهانه که توسط برده های سابق پس از مدنی ایجاد شده است. جنگ در طول تفکیک ، از هزینه های اعضا برای ارائه خدمات ، از مراقبت از بیماران و مستمندان گرفته تا تحصیل و تدفین استفاده می کرد. همراه با یک سالن اجتماعات ، که پایه های آن هنوز هم نمایان است و یک کلیسا ، قلب یک محله سیاه و گره خورده معروف به Gibson Grove ، به نام سارا گیبسون را تشکیل می دهد ، که قبل از خرید زمینی که اهدا کرد ، در ویرجینیا به بردگی کشیده شد. به جامعه وی یکی از حداقل 80 نفری است که گمان می رود در گورستان دفن شده است.
در اواسط قرن بیستم ، هنگامی که حومه شهر یک منطقه روستایی باعث افزایش مالیات بر املاک شد ، بسیاری از آنها خارج شده بودند. امروز این منطقه تقریباً کاملاً سفید است. در اوایل دهه 1960 هنگامی که بزرگراه ساخته شده برای اتصال حومه شهر با رشد سریع پایتخت ، قبرستان و سالن را از کلیسا جدا کرد ، ضربه قاطعی به جامعه وارد شد. الکساندرا جونز ، باستان شناسی که بقایای جامعه گیبسون گراو را مطالعه کرده است ، می گوید این الگوی که در آن بزرگراه ها از وسط محله های سیاهپوستان عبور می کردند ، در بسیاری از مکان ها در دوره رونق ساختمانی دهه های 1950 و 1960 تکرار شد.
امروزه ، توسعه دهندگان موظفند ارزیابی کنند که آیا در حال ساخت در قبرها هستند یا مکان های تاریخی. با این حال اغلب آنها این کار را نمی کنند. در سال 2018 ، اداره بزرگراه ایالتی مریلند طرحی را برای گسترش کمربند منتشر کرد ، که به طور بالقوه باعث برهم زدن قطعه ای از زمین گورستان ، از جمله بخشهایی از پایه های سالن شد. در نقشه آن قبرستان به عنوان یک مکان دفن یا مکان تاریخی ذکر نشده است ، و باعث شده خانم Troup Leighton و خانم Jones گروهی را برای محافظت از آن تشکیل دهند. این ایالت اکنون در حال برنامه ریزی برای انجام تحقیق است تا مشخص کند آیا این گسترش باعث نابودی هر قبری می شود.
در سرتاسر آمریکا ، سرنوشت مکان های دفن آفریقایی-آمریکایی به تلاش های محلی مانند این بستگی دارد. این ممکن است تغییر کند اگر کنگره قانون شبکه های دفن سازی آفریقایی-آمریکایی را تصویب کند ، که یک پایگاه داده از مکانهای تاریخی دفن سیاه ایجاد می کند ، با مدیریت خدمات پارک ملی و تأمین بودجه برای تحقیق و محافظت از آنها. این سال گذشته توسط A. Donald McEachin ، نماینده مجلس از ویرجینیا ، کشف شد که پدربزرگ وی در یک قبرستان آفریقایی-آمریکایی در ریچموند دفن شد ، که تا چند سال پیش بیش از حد رشد کرده بود و با زباله پراکنده شده بود. این عمل ممکن است در سال 2021 به قانون تبدیل شود.
برای تعداد نامشخصی از دفن ها ، قانون خیلی دیر رسیده است. اوایل سال جاری ریچارد استوارت ، سناتور ایالتی در ویرجینیا ، سنگ قبر را در رودخانه مشاهده کرد که در کنار مزرعه ای که او تازه خریداری کرده بود ، جریان دارد. وی کشف کرد که یک مانع از دو مایل که در دهه 1960 توسط یک مالک قبلی احداث شده بود ، حاوی تعداد بی شماری دیگر بود. آنها از هارمونی کلمبیا ، زمانی که یکی از بزرگترین قبرستان های آفریقایی-آمریکایی در واشنگتن بود ، آمدند DC. برای ایجاد راهی برای توسعه ، در دهه 1960 حفر شد. بسیاری از گورها به یک محل دفن جدید در مریلند منتقل شدند. اما سنگ قبرها به عنوان قراضه فروخته شد.■
این مقاله در بخش چاپ ایالات متحده تحت عنوان “مقبره های سیاه پراکنده می شوند” منتشر شد
