جهان نیاز دارد که تولید سوخت فسیلی را سالانه شش درصد کاهش دهد تا گرمایش کره زمین را به 1.5 درجه سانتیگراد برساند اما در عوض کشورها قصد دارند تولید را افزایش دهند.
سازمان ملل متحد شماره ویژه ای از گزارش سالانه شکاف تولید را منتشر کرده است ، که در آن بررسی می شود که کشورها در مورد تغییر اقلیم چه می کنند و آیا این با اهداف تغییر آب و هوا مطابقت دارد یا خیر.
در این گزارش اشاره شده است که اگر بخواهیم دنیا گرمایش جهانی را به 1.5 درجه سانتیگراد برسانیم ، لازم است که تولید سوخت فسیلی هر ساله بین سالهای 2020 و 2030 را حدود 6 درصد کاهش دهد. ذغال سنگ باید 11 درصد کاهش یابد سال ، نفت چهار درصد و تولید گاز سه درصد.
در عوض پیش بینی ها نشان می دهد که کشورها در واقع اقداماتی را برنامه ریزی می کنند که سالانه دو درصد افزایش یابد. تا سال 2030 مقدار دو برابر سوخت فسیلی تولید می شود تا با حد 1.5 درجه سانتیگراد سازگار باشد.
استرالیا یکی از کشورهایی است که قصد دارد تولید سوخت فسیلی خود را افزایش دهد و امسال پیش بینی های قبلی در مقایسه با برآوردهای قبلی هشت درصد افزایش تولید زغال سنگ تا سال 2024 و 19 درصد تولید گاز پیش بینی کرده است. بعداً پیش بینی اصلاح شده ای را منتشر کرد که کاهش تولید را نشان می داد اما این فقط به سال 2022 رسید.
قبل از همه گیری ، در این گزارش اشاره شده بود كه برخی علائم دلگرم كننده وجود دارد ، با اندونزی و ایالات متحده پیش بینی های خود را برای تولید ذغال سنگ در آینده کاهش می دهند.
با این حال ، روسیه تولید زغال سنگ پیش بینی شده خود را در آینده افزایش داده است ، در حالی که استرالیا ، کانادا ، ایالات متحده و روسیه نیز افزایش حتی بیشتر در تولید نفت و گاز خود را پیش بینی کرده اند.
مرتبط: “اینجا دوباره می رویم”: آتش سوزی در سیدنی و آدلاید در حال سوختن است
مقادیر بیشتری از بودجه های بازیابی ویروس کرونا نیز به جای تولید انرژی انرژی پاک ، صرف تولید سوخت های فسیلی می شود. از 14 اکتبر ، دولت های G20 206 میلیارد دلار برای تولید سوخت های فسیلی و فعالیت های مربوطه متعهد شده بودند ، در حالی که فقط 136 میلیارد دلار برای سوخت های پاک.
در حالی که برآوردهای اولیه نشان می دهد که بیماری همه گیر ویروس کرونا ممکن است در سال 2020 نسبت به سال 2019 تولید سوخت فسیلی را هفت درصد کاهش دهد ، اما انتظار نمی رود این دوام داشته باشد.
این گزارش خاطر نشان کرد: “این بزرگترین کاهش سالانه در سطح جهانی تولید سوخت های فسیلی از زمان ثبت آمار جهانی است.”
اما به گفته بسیاری از پیش بینی کنندگان صنعت انرژی ، تقاضا و عرضه نفت و گاز در طولانی مدت به پیش بینی های ویروس قبل از کرونا برمی گردد.
ریچی مرزیان ، مدیر آب و هوا و انستیتوی استرالیا گفت که استرالیا نمی تواند در هنگام افتتاح معادن جدید زغال سنگ و تنظیم برنامه های بازیابی گاز ، هیچ اعتباری در مورد اقدامات آب و هوایی داشته باشد.
وی گفت: گزارش سازمان ملل همچنین تأكید كرد كه تولید سوخت های فسیلی استرالیا خصوصی است و تمایل دارد از نظر سیاسی سازمان یافته باشد و منابع قابل توجهی را برای لابی كردن در اختیار داشته باشد.
آقای مرزیان گفت: “تعداد کمی از سهامداران قدرتمند سوخت های فسیلی تلاش های ناامیدکننده ای را برای انتقال به انرژی پاک تر و صادرات پاک تر انجام می دهند.”
وی گفت: برای غلبه بر این چالش ها ، گزارش سازمان ملل خواستار تضعیف این منافع ، حمایت از کسانی که سعی در ایجاد تغییر دارند و همکاری با سایر بنگاه ها و اتحادیه ها شده است.
ترانزیت استرالیا از سایر کشورها آسان تر است
خبر خوب این است که استرالیا به عنوان یکی از کشورهایی شناخته شد که می تواند به راحتی از سوخت های فسیلی عبور کند.
اقتصاد متنوع استرالیا بدان معنی است که به اندازه کشورهایی مانند چین ، آفریقای جنوبی و لهستان به مشاغل سوخت فسیلی اعتماد نمی کند.
یک کشور ثروتمند با سرانه درآمد ناخالص ملی بالا به این معنی است که استرالیا همچنین منابعی را در اختیار دارد که به کارگران کمک می کند تا به مشاغل جدید روی بیاورند و در حالی که این کار را انجام می دهند از آنها حمایت مالی و آموزشی می کند. اتحادیه ها و سایر ساختارهای قانونی نیز از حقوق کارگران حمایت می کنند.
با این حال ، گزارش اشاره داشت که تولید سوخت های فسیلی در استرالیا و سایر کشورها مانند ایالات متحده ، کانادا ، نروژ ، آلمان و انگلیس ، اغلب در چند منطقه کوچک متمرکز شده است که اغلب به شغل و پولی که می آورد بسیار متکی بودند.
مرتبط: استرالیا در انتهای بسته جهانی است
در این گزارش آمده است كه یك چالش اساسی جلوگیری از تأثیرات سو ad اجتماعی – اقتصادی و سیاسی در این مناطق تحت تأثیر است.
این اداره گفت که انتقال عمدی و سیستمی به دور از سوخت های فسیلی به شما اطمینان می دهد که روند به روشی پایدار و عادلانه انجام شده است.
این در تضاد با کاهش حاصل از همه گیری است که به لطف محدودیت های سفر و سایر اقدامات ، هزینه اقتصادی شدیدی داشته است.
مایکل لازاروس ، نویسنده ارشد این گزارش و مدیر مرکز ایالات متحده انستیتوی محیط زیست استکهلم گفت: “این تحقیق کاملاً واضح است که اگر کشورها به تولید سوخت های فسیلی در سطح فعلی ادامه دهند ، چه برسد به افزایش برنامه ریزی شده ، با اختلال شدید آب و هوایی روبرو هستیم.”
“این تحقیق به طور مشابه در مورد راه حل نیز روشن است: سیاست های دولت که تقاضا و عرضه سوخت های فسیلی را کاهش می دهد و از جوامعی که در حال حاضر به آنها وابسته اند پشتیبانی می کند.”
گزارش Gap Report Report توسط انستیتوی محیط زیست استکهلم (SEI) ، انستیتوی بین المللی توسعه پایدار (IISD) ، انستیتوی توسعه خارج از کشور ، E3G ، برنامه محیط زیست سازمان ملل و سایر محققان بزرگ تهیه شده است.
ده ها محقق در تجزیه و تحلیل و بررسی مشارکت داشتند ، که شامل چندین دانشگاه و سازمان تحقیقاتی دیگر است.
