مناسرائیل باستان، قدم زدن شخصی بر روی یک بدنه آبی معجزه بود. در مینه سوتا، فقط به این معنی است که فصل ماهیگیری در یخ است. در یک بعد از ظهر اواخر ژانویه در پیچ رودخانه سنت کروکس، که ایالت را از ویسکانسین تقسیم می کند، نیم دوجین چادر قابل مشاهده است که به طور مساوی روی یخ پخش شده اند. داخل هر کدام یک یا دو نفر نشسته اند و میله های ماهیگیری (و شاید یک آبجو) در دست دارند. هرازگاهی یک نفر تازه وارد می شود، سورتمه ای را مقابل پارکینگ می کشد و شروع به حفاری می کند و با صدای موتور الکتریکی، برای مدت کوتاهی سکوت را به هم می زند. در سراسر سطح رودخانه، یخ با سوراخ هایی به عرض حدود شش اینچ پوشیده شده است. بالای سر، یک عقاب کچل حلقه می زند، شاید فکر کند که این مردم چه می کنند.

هنگامی که بارها، رستوران‌ها و سایر فعالیت‌های داخلی در سال 2020 به دلیل شیوع ویروس کرونا بسته شدند، فعالیت‌های خارج از منزل رونق گرفت. اسکی، گلف، پیاده‌روی، تنیس، دوچرخه‌سواری: همه طرفداران جدیدی را جذب کردند. با این حال ماهیگیری روی یخ به ویژه سریع رشد کرده است. حتی قبل از همه‌گیری، این ورزش به طور کلی با کاهش ماهیگیری مخالفت می‌کرد. در سال 2020، دپارتمان منابع طبیعی مینه سوتا بیش از 1.2 میلیون مجوز ماهیگیری یا تقریباً یک مجوز ماهیگیری به ازای هر پنج ساکن این ایالت فروخت که بالاترین میزان در حداقل دو دهه اخیر است. اگرچه این مجوزها ماهیگیری تابستانی را نیز پوشش می دهند، بسیاری از طرفداران می گویند که فصل زمستان اکنون در واقع مهمتر است. دلیل این امر این است که به لطف فناوری جدید بسیار آسان تر شده است. این به طرز عجیبی نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها وقتی به فضای آزاد می‌روند چه می‌خواهند: انزوا، آرامش و سکوت، اما با درجه خوبی از راحتی و شانس خرید وسایل گران قیمت.

جاستین فودور، تکنسین گرمایش و تهویه مطبوع که در سنت پل زندگی می‌کند، بیرون از چادرش روی یخ ایستاده است، توضیح می‌دهد که ماهیگیری روی یخ را چند سال پیش آغاز کرد، در ابتدا با کمی بیشتر از میله‌ها و نخ‌های تابستانی‌اش. او می گوید: «من فقط با یک مته، یک میز و یک صندلی بیرون آمدم، حتی یک کلبه هم نداشتم. اما با گذشت زمان، او وسایل زیادی خریده است، و به نوبه خود، بیشتر برای استفاده از آن بیرون می رود و از فرصت ارتباط با دوستانش لذت می برد. آقای فودور علاوه بر یک چادر تاشو و یک سورتمه، یک سونار دارد که با آن ماهی‌ها را در زیر آب تشخیص می‌دهد، یک مته یخ با باتری و یک بخاری قابل حمل. آقای فودور با تحسین می گوید: با سونار، «اکنون بیشتر شبیه یک بازی ویدیویی است». حتی اگر چیزی نگیرید، باز هم می توانید ماهی را که تقریباً صید کرده اید ببینید.

به گفته تد جانسون، که مسابقات ماهیگیری یخ Brainerd Jaycees را اداره می کند، یک تورنمنت سالانه که هزاران نفر را به ماهیگیری در یک دریاچه در مرکز مینه سوتا می کشاند، همه این وسایل به جذب تازه واردان کمک کرده است. «آنقدر تکامل یافته است که واقعاً هر کسی می‌تواند با راحتی نسبی بیرون برود و ماهی یخی کند.» سونار حتی چشمگیرترین پیشرفت نیست. در سال‌های اخیر، مشتاق‌ترین ماهی‌گیران یخی روی «چرخ‌خانه‌ها» سرمایه‌گذاری کرده‌اند. شیک ترین خانه ها دارای ژنراتور، تلویزیون ماهواره ای، اجاق گاز داغ، تخت و حتی دوش هستند، به این معنی که ماهیگیران می توانند روزها در دریاچه ها بمانند. Ice Castle Fish Houses، بزرگترین تولید کننده، فرصت خرید جایی را برای فرار از مادرشوهر خود تبلیغ می کند.

این رونق تا کی می تواند ادامه داشته باشد؟ یک خطر این است که تغییرات آب و هوایی فصل را از بین می برد و هیچ تجهیزاتی نمی تواند دریاچه یخ زده را تضمین کند. ماهیگیران در بخش‌های جنوبی‌تری از غرب میانه تا کنون هیچ یخی نداشته‌اند. در اواخر دسامبر در مین، مقامات به ماهیگیران هشدار دادند که یخ را بررسی کنند، زیرا بسیاری از یخ‌ها نازک‌تر از آن هستند که نمی‌توان روی آن جسارت کرد. دو مرد در اوایل ژانویه در این ایالت غرق شدند. حتی در ایالت گوفر، که آنقدر سرد است که بیشتر دریاچه‌ها هنوز در حد معقولی یخ زده هستند، اوایل امسال باران بارید. آقای جانسون می‌گوید سال آینده برای تضمین یخ‌های ایمن‌تر، تاریخ ماهیگیری غیرعادی را از اواخر ژانویه به فوریه تغییر می‌دهند. مقیاس مشکل هنوز مشخص نیست، اما خبرنگار شما، که ماهیگیری خودش موفقیت خاصی نداشت، همه زوایا را بررسی کرد. ■

با چک و تراز، خبرنامه هفتگی مختص مشترکین ما، که وضعیت دموکراسی آمریکا و مسائلی را که برای رأی دهندگان مهم است بررسی می کند، در صدر سیاست آمریکا باشید.