تیاو ایرونی است در انتخاباتي كه دونالد ترامپ را بر سر آمريكا انداخت ، چقدر عادي بود. بر خلاف گزارش های اولیه ، او توسط انبوهی از رای دهندگان غیر رأی دهنده و دموکرات ها به مقام ریاست جمهوری نرسید. وی در سال 2012 سهم مشابه (اگر کمی کوچکتر) از میت رامنی را از همان رای دهندگان جمهوری خواه به دست آورد. تصمیم گیری در انتخابات بیشتر به دلیل عدم موفقیت هیلاری کلینتون در حضور دموکرات ها در چند ایالت میانه غرب بود تا موفقیت آقای ترامپ در جذب آنها. وی در ویسکانسین – ایالتی که پیروزی خود را مهر و موم کرد – آراer کمتری نسبت به آقای رومنی کسب کرد.

به نظر می رسد این زمان متفاوت باشد. قول جو بایدن برای بازگرداندن وضعیت عادی به دولت از طرف گسترده ای از رای دهندگان مورد حمایت قرار گرفته است. اگر نظرسنجی ها درست باشد ، وی در صدد است بیشترین سهم را از زمان رونالد ریگان در سال 1984 بدست آورد. علاوه بر دموکرات ها با هر رنگی ، به نظر می رسد او از بیشتر رای دهندگان مستقل (میلیون ها نفر برای شخص ثالث حمایت می کنند) حمایت می کند. نامزد در سال 2016) و حدود 10٪ از جمهوری خواهان خود توصیف شده است. کامالا هریس حق داشت که در بحث معاون ریاست جمهوری آقای بایدن به عنوان “یکی از گسترده ترین ائتلاف های مردمی که تاکنون در یک مسابقه ریاست جمهوری دیده اید” به خود ببالد.

علی رغم توضیحات اصلی در مورد این ادغام – تمایل اصلی کشور برای اخراج آقای ترامپ – نمایشی چشمگیر و پیش بینی نشده است. ائتلاف بایدن از برنی سندرز و چپ گرایان تا جمهوریخواهان “هرگز ترامپ” ، از جمله سیاستمداران مانند جان کاسیچ و کارلی فیورینا و عوامل مانند جورج کانوی و بیل کریستول گسترش می یابد. از میان این بخشهای متنوع ، نقش هرگز ترفند دهنده بیش از همه قابل توجه بوده است.

از زمانی که لیندون جانسون در سال 1964 بری گلدواتر را خرد کرد ، چراغهای بسیاری در یک حزب از نامزد حزب دیگر حمایت نکردند. و گلدواتر یک رقیب فحاشی بود. با قرار دادن خود در برابر رئیس جمهور مستقر حزب خود – در زمان قطب شدیدتر – هرگز تروپرها خود را بدعت گذار در سمت راست قرار داده اند در حالی که جامه راویان را تصدیق می کنند ، که با تمایل به خودکشی شغلی معتبر است ، تقریباً بقیه

این شهرت آنها را تغییر داده است. آقای کریستول ، که قبلاً در سمت چپ به عنوان سردبیر جنگ طلب این سازمان شناخته می شد استاندارد هفتگی، اکنون عملاً در پردیس های لیبرال مورد حمله قرار می گیرد. آقای کانوی ، وکیل دادگستری و عضو پیشین افتخار “توطئه گسترده راست گرایان” برای سرنگونی بیل کلینتون ، به یک ستاره رسانه های اجتماعی لیبرال تبدیل شده است. البته این امر کمک می کند که تقبیح هرگز شیاطین از آقای ترامپ و فعالان جمهوری خواه وی با انتقادات طولانی مدت دموکرات ها سر و صدا کند. تنها ، با توجه به دانش برتر خود در مورد موضوع ، همیشه پیشرفت می کنند. یک مثال فعلی “این همه دروغ بود: چگونه حزب جمهوری خواه به دونالد ترامپ تبدیل شد” ، که در آن استوارت استیونس ، استراتژیست ارشد سابق آقای رامنی ، میزان تحریک نژادپرستی به حزبی را که 30 سال در آن خدمت کرده است ، تجزیه و تحلیل می کند.

با خوشحالی بیشتر ، هرگز ترامپرها ، که از شر یوغ حزبی رهایی یافته اند ، بیشتر خنده های این کمپین وحشتناک را فراهم نکرده اند. پروژه بی احترامی لینکلن (که آقایان کانوی و استیونز در آن نقش دارند) عمدتا به تحریک رئیس جمهور به عصبانیت توییتر اختصاص دارد. با تکان دادن سر میشل اوباما ، وعده اش به دموکرات ها این است: “ما پایین می آییم تا شما مجبور نشوید.” در پادکست ها و مقالات آنها – از جمله در سنگر، یک سایت خبری هرگز ترامپ – مایک مورفی و تیم میلر از رأی دهندگان جمهوری خواه علیه ترامپ (RVAT) خود را به عنوان دو نفر از شوخ ترین افراد در سیاست نشان داده اند. این مسئله به چنین مسئله فرهنگی مشهودی – این واقعیت که طنزهای آمریکایی تحت سلطه جناح چپ هستند – پرداخته است ، زیرا صحبت از تغییر کاربری پروژه لینکلن به عنوان یک شرکت سرگرمی است.

RVAT در تجارت بزرگتر جلب آرا به آقای بایدن متمرکز شده است. بنیانگذار آن ، سارا لانگول ، شاید رئیس کل هرگز ، در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات این کار را آغاز کرد. آگهی امضای این گروه – شامل شهادت ضد عصبانیت یا ناراحت کننده ضد ترامپ از یک رأی دهنده معمولی جمهوری خواه – شاید به یادماندنی ترین سال 2020 باشد. با جمع آوری 40 میلیون دلار ، RVAT صدها مورد از این شهادت را در سراسر میادین جنگ کوبیده است. به گفته آقای مورفی ، رئیس عملیات فلوریدا این گروه (با نام رمز Orange Crush) ، تبلیغات آن بر مبارزات بایدن در آنجا تأثیر گذاشته است.

با نزدیک شدن به زمان انتخابات ، دموکرات ها در حال بحث و جدال در مورد مدت زمانی هستند که نظم و انضباط آنها ممکن است بیش از یک پیروزی بایدن باشد. یک سوال به همان اندازه جذاب مربوط به Never Trumpers است. فقط یک زن و شوهر در دولت بایدن شغل پیدا می کنند. مورد اعتماد تصمیم گیرندگان دموکرات نیستند. و برای بازگشت به حزب جمهوری خواه ، جایی که از آنها متنفر است ، هیچ راهی وجود ندارد. با این حال برخی از بخشهای عملیات آنها ، از جمله سنگر، باقی خواهد ماند. و سابقه آنها در جمع آوری میلیون ها دلار برای یک هدف میانه رومی می تواند نقشی بین دو طرف ایجاد کند (شاید در صورت فلکی سیاسی مایک بلومبرگ ، RVAT اهدا کننده)

بینش های آنها پس از حزب ، این امر را به اندازه توانایی های آشکارشان مطلوب می کند. به عنوان مثال ، حتی “هرگز ترامپر” که انتقاد کمتری نسبت به حزب قدیمی خود نسبت به آقای استیونز دارد ، درک بیشتری از نقایص آن دارد. آقای کریستول ادعا می کند تغییر چندانی در سیاست خود ایجاد نکرده است – به جز ایجاد یک ارزیابی جدید از تهدیدهای آفریقایی-آمریکایی برای زندگی و حق رأی. شاید او بتواند تلاش های دو حزب برای اصلاح قوانین بی نظم انتخابات و بعضاً استثنایی کشور را ترتیب دهد.

دوباره هرگز

آینده آنها هر چه باشد ، هرگز Trumpers نقشی تحسین برانگیز داشته اند. بیشتر آنها وجدان خود را در مخالفت با خطر قابل توجهی برای معیشت خود دنبال کردند. شرمساری قابل پیش بینی جمهوری خواهان ، مبنی بر اینکه آنها در ازای دریافت پول درگیر آن هستند ، نادرست است. اگر آنها اکنون از موفقیت لذت می برند ، به این دلیل است که وجدان آنها پیش بینی بهتری از واکنش آمریکا به آقای ترامپ نسبت به آنچه همکاران سابق پیشگام آنها پیش بینی کرده بود ، بوده است. جان مک کین دوست داشت در مورد اهمیت حمایت از کشور بیش از مهمانی صحبت کند. هرگز ترامپرها تظاهرات شگفت آورتر از سناتور فقید را ارائه نداده اند. آنها سزاوار شهرت کوتاه خود و موارد دیگر هستند.■

حفاری عمیق تر:
بهترین موارد مربوط به مبارزات انتخاباتی 2020 ما را بخوانید و پیش بینی های انتخاباتی ما را کاوش کنید ، سپس برای خبرنامه و پادکست هفتگی در مورد سیاست های آمریکا برای Checks and Balans ثبت نام کنید.

این مقاله در بخش چاپ ایالات متحده تحت عنوان “سرود نبرد هرگز نادرست” منتشر شد