ناو بازدیدکنندگان به شیکاگو – حداقل کسانی که با دوستان یا اقوام محلی می مانند – می توانند انتظار تجربه های دوست داشتنی زیادی داشته باشند. آنها به مؤسسه هنر برده می‌شوند تا مانند فریس بولر در مقابل نقاشی‌های گران‌قیمت ژست بگیرند، و به The Bean برای گرفتن سلفی با خط افق، سپس شاید برای یک ساندویچ گوشت گاو ایتالیایی. تقریباً به همان اندازه اجتناب‌ناپذیر است، حداقل اگر آنها تندرو نباشند، این است که بعداً آنها را به یک بار می‌برند و مجبور می‌کنند یک «دست دادن شیکاگو» بنوشند: یک لیوان آبجو به سبک قدیمی و یک شات از یک روح عمیق تلخ که تقریباً به طور کامل وجود دارد. ناشناخته در خارج از شهر بادگیر.
یعنی Jeppson’s Malört، یک لیکور افسنطین که توسط کارل جپسون، یک مهاجر سوئدی به شهر تقریباً یک قرن پیش اختراع شد. این روح به قدری با شیکاگو مرتبط است که یک نسخه از پرچم خود را روی بطری (یکی قدیمی، با سه ستاره به جای چهار ستاره) درج می کند. خبره ها می گویند طعم آن کمی شبیه یک کفش قدیمی است. با این حال صاحبان آن دوست دارند آن را در جای دیگری بفروشند.
در اواخر مارس، Malört در اوهایو به فروش رفت، با انبوهی از تبلیغات که عمدتاً بر میزان وحشتناک بودن آن متمرکز بود. از سال 2018، زمانی که فصل ترمین اتکینسون، کارشناس این شرکت، می گوید که دیستلری، یک تولید کننده کوچک ودکا، جین و سایر مشروبات الکلی مستقر در شیکاگو، این برند را خرید و فروش آن را به حدود 30 ایالت گسترش داده است. مدیر عامل. او می‌گوید: «بازار در حال حاضر وجود دارد، عمدتاً به این دلیل که «اهالی شیکاگو در مکان‌های دیگری فرود می‌آیند و به نظر می‌رسد همه آنها نسبت به مالورت نوستالژیک شده‌اند». در نتیجه، “مثل علف هرز مضر افسنطین پخش می شود.” آقای اتکینسون می‌گوید که برخی از طرفداران حتی از نیوزلند نوشته‌اند و آهنگی ضبط شده در مورد نوشیدنی ارسال کرده‌اند که طعمی مشابه به موضوع آن می‌دهد. او از به اشتراک گذاشتن آن با او خودداری کرد اقتصاد دان. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا بازار بسیار فراتر از ساکنان شیکاگو است که از آنجا دور شده اند یا خیر.
و در مورد بازار اصلی، شیکاگو چیست؟ برخی ممکن است انتظار داشته باشند که پیچیدگی روزافزون فرهنگ نوشیدنی آمریکایی باعث کاهش جذابیت هوچ عجیب و غریب شود. بازدیدکنندگان حتی کوچک‌ترین شهرها اکنون معمولاً می‌توانند آبجوی فانتزی را که در نزدیکی آن ساخته می‌شود، بخرند، پس چرا چیزی افتضاح بنوشند تا احساس کنند محلی هستند؟ به نظر می رسد نوشیدنی هایی مانند مالورت نمادی از غرور منطقه ای هستند. در واقع، برخی از بارهای مجلل اخیراً شروع به ارائه کوکتل های Malört کرده اند – راهی کمتر آسیب زا برای امتحان روح شهر. آقای اتکینسون می‌گوید طعم افسنطین به‌ویژه با طعم‌های مرکبات سازگار است.
البته، مالورت تنها تخصص الکلی غرب میانه نیست که افراد خارجی از آن شوکه شده اند. در ویسکانسین، مردم محلی یک نسخه شیرین مریض از مد قدیمی را می نوشند که با کوربل، یک براندی کالیفرنیایی، و اسپرایت که روی آن یک گیلاس لعاب داده شده است، می نوشند. بیش از نیمی از فروش کوربل در ایالت Badger است. در میشیگان یک کوکتل محبوب به نام “Hummer” شامل رام سفید، کاهلوا و دو پیمانه کامل بستنی وانیلی است. غربی‌های میانه نسبت به سایر آمریکایی‌ها بیشتر به مشروبات الکلی افراط می‌کنند (نقشه را ببینید). مالورت به عنوان “الکلی که دو مشت مشروب می نوشند” تبلیغ می شود. این به این دلیل است که برای شستن آن به چیز دیگری در دست دیگر خود نیاز دارید.■
با چک و تراز، خبرنامه هفتگی مختص مشترکین ما، که وضعیت دموکراسی آمریکا و مسائلی را که برای رأی دهندگان مهم است بررسی می کند، در صدر سیاست آمریکا باشید.
