Fیا یک لحظه، به نظر می رسید که رای دهندگان در حال یافتن برخی نقاط مشترک هستند. در هفته های منتهی به انتخابات 3 نوامبر ، نظرسنجی ها نشان داد که بسیاری از خطاهای تقسیم دموکرات ها و جمهوری خواهان – از جمله سن ، نژاد و تحصیلات – در حال کم شدن است. به نظر می رسید حتی شکاف بین ساکنان شهر و مردم روستا در حال کاهش است. طبق نظرسنجی انجام شده توسط YouGov بین 31 اکتبر و 2 نوامبر ، رأی دهندگان در مناطق روستایی رئیس جمهور دونالد ترامپ را نسبت به جو بایدن ، رقیب دموکرات خود ، با اختلاف ده درصد مورد علاقه قرار دادند. چهار سال پیش ، این فاصله 20 امتیاز بود.

اما تجزیه و تحلیل نتایج انتخابات توسط اقتصاد دان نشان می دهد که اختلاف حزبی بین شهرهای آمریکا و فضاهای آزاد بیش از هر زمان دیگری است. نتایج اولیه ارائه شده توسط میز تصمیم مقر، یک ارائه دهنده داده ، نشان می دهد که رای دهندگان در کمترین شهرهای شهرنشین با اختلاف 33 امتیاز در مقایسه با 32 امتیاز در سال 2016 به آقای ترامپ رأی داده اند. (به طور خاص این 20٪ پایین ترین شهرستانها بر اساس تراکم جمعیت هستند. شهرستانهایی که بیشتر هستند بیش از 10٪ اسپانیایی ها ، که به دلایل غیر مرتبط با تراکم به سمت راست تغییر مکان داده اند ، از مطالعه حذف شده اند.) در همین حال ، رأی دهندگان در شهرهای شهری – 20٪ برتر – برای آقای بایدن 29 امتیاز جمع شدند ، در حالی که 25 امتیاز هیلاری کلینتون در 2016. به طور گسترده تر ، هر چقدر تراکم جمعیت بیشتر باشد ، نوسان به سمت نامزد دموکرات بیشتر است (نمودار را ببینید). حتی پس از کنترل سایر عوامل جمعیتی مرتبط ، مانند نسبت سفیدپوستان بدون مدرک دانشگاهی یا اسپانیایی تبار در هر شهرستان ، داده ها نشان می دهد که رای دهندگان شهری و روستایی امروز نسبت به سال 2016 اختلاف بیشتری دارند.

نتایج اولیه همچنین نشان می دهد که آقای بایدن بیشترین موقعیت را در شهرستانهایی بدست آورد که بین انتخاب مجدد باراک اوباما در سال 2012 و پیشنهاد ناموفق هیلاری کلینتون برای کاخ سفید در سال 2016 بیشترین دموکرات ها را نشان می داد. یکی از توضیحات احتمالی این روند گرایش به دموکرات ها و جمهوری خواهان است. در میان نوع خود زندگی کنند آمریکایی ها هنوز هم خود را به جوامع همفکر سیاسی طبقه بندی می کنند ، حرکتی که بیل بیشاپ در “The Big Sort” در سال 2008 منتشر کرد. برای لیبرال ها ، این به معنی شهرهای متنوع و پرجمعیت است. برای محافظه کاران ، مکانهایی است که بیشتر سفیدپوست ، طبقه کارگر هستند و در آنجا همسایگان با فاصله 22/0 دور هستند.

چنین مرتب سازی دو نتیجه عمده دارد. جاناتان روددن ، استاد دانشگاه استنفورد و نویسنده كتاب “چرا شهرها ضرر می كنند” ، درباره قطب جغرافیایی ، می گوید تقسیم تقسیم آمریكا بر اساس تراکم منجر به عدم بازنمایی آرا Democratic دموکرات ها شده است. از آنجا که کرسی های مجلس نمایندگان و سنا به جای انتخاب به نسبت آرا popular عمومی ، بر اساس “بردن همه” اعطا می شود ، در نتیجه می توانند تخصیص کرسی های قانونگذاری را به دور از حزبی که رأی دهندگانش در آن کج انداخته اند ، منحرف کنند. فقط چند ایالت یا منطقه کنگره. با جمع شدن دموکرات ها در شهرها ، این سیستم از قدرت سیاسی آنها می کاهد. می توان آن را به عنوان یک گورکن طبیعی قلمداد کرد.

قطب جغرافیایی همچنین به شانس دموکرات ها در کالج انتخاباتی ، یعنی سیستم انتخاب رئیس جمهور آمریکا آسیب می زند. به عنوان مثال ، در انتخابات امسال ، آقای بایدن با حدود پنج درصد رأی مردم ملی را به دست آورد. اما حاشیه وی در ایالت “نقطه اوج” که در نهایت به او رأی کافی برای پیروزی در انتخابات داد ، ویسکانسین ، کمتر از یک امتیاز خواهد بود. این امتیاز چهار امتیازی برای جمهوری خواهان بالاترین حد در حداقل چهار دهه گذشته است. تا زمانی که دموکرات ها همچنان حزب شهرها باشند و جمهوری خواهان حزب شهرهای کوچک و روستایی آمریکا ، این تعصبات ادامه خواهد یافت.■

حفاری عمیق تر:
برای اطلاع از جدیدترین موارد مربوط به انتخابات ، به صفحه نتایج ما مراجعه کنید ، بهترین موارد مربوط به تبلیغات انتخاباتی 2020 ما را بخوانید و سپس برای چک و تراز ، خبرنامه هفتگی و پادکست هفتگی ما در مورد سیاست آمریکا ثبت نام کنید.

این مقاله در بخش چاپ ایالات متحده تحت عنوان “City v hills” چاپ شده است