اولین تبریک های خارجی به جو بایدن رئیس جمهور منتخب تقریباً بلافاصله پس از فراخوان پیروزی وی در 7 نوامبر توسط سازمان های خبری آغاز شد. رهبران دموکراسی ها ، به ویژه در اروپا ، سریعترین سرعت را از دست دادند. طی چند روز ، حتی متحدان پیشین دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا ، توئیت احترام آمیز خود را به آقای بایدن توئیت کردند. در 10 نوامبر ، رجب طیب اردوغان ، رئیس جمهور ترکیه ، تبریک خود را فرستاد و به تبریک بنیامین نتانیاهو اسرائیل و محمد بن سلمان ، ولیعهد سعودی ، افزود. در همین حال آقای بایدن شروع به برقراری تماس تلفنی با رهبران کانادا و کشورهای اروپایی کرده است. حتی در حالی که آقای ترامپ همچنان به خشم توئیت خود ادامه داد و ادعا کرد (بدون هیچ مدرکی) که نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایالت های مختلف تقلبی یا تقلبی بوده است ، اکثر افراد خارجی قضاوت کرده اند که بازی وی به پایان رسیده است.
چقدر در میان متحدان داخلی آقای ترامپ متفاوت بوده است. به جای اینکه نتیجه بگیریم که رئیس جمهور نیرویی است که برای عبور از آن به اندازه کافی کاهش یافته است ، تقریباً همه جمهوری خواهان ترجیح می دهند داستان داستانی خطرناک وی را که روند انتخابات نیاز به س questionال دارد ، همراه کنند. بدون ارائه مدرک مشخص یا معنی دار از عدم موفقیت در انتخابات ، خطر کاهش اعتماد مردم به نهادهای انتخاباتی و دموکراسی را تهدید می کند.
در تاریخ 10 نوامبر تنها چهار سناتور جمهوری خواه – سوزان کالینز ، لیزا مورکوفسکی ، میت رامنی و بن ساس – پیروزی آقای بایدن را به رسمیت شناختند. گزارش شده است که چند مقام منتخب آماده بودند تا تبریکات خصوصی را به رئیس جمهور منتخب منتقل کنند. طبق گفته های یک مقام جمهوری خواه واشنگتن پست، گفت هیچ کس واقعاً اعتقاد ندارد که نتیجه انتخابات قابل لغو است ، اما “طعنه زدن” رئیس جمهور در امتناع وی از پذیرش هیچ ضرری ندارد.
بقیه ، به رهبری میچ مک کانل ، رهبر اکثریت مجلس سنا ، به آقای ترامپ انواع مختلف حمایت عمومی را ارائه دادند. آقای مک کانل گفت که رئیس جمهور “100٪ از حقوق خود برخوردار است” تا نتیجه را به چالش بکشد. کوین مک کارتی ، رهبر اقلیت مجلس ، پیامی مشابه ارائه کرد. ویلیام بار ، دادستان کل فوق العاده وفادار ، به دادستان های فدرال گفت که یک کنوانسیون ده ساله را بشکنند و تحقیق در مورد “ادعاهای اساسی رأی و بی نظمی در جدول بندی آرا” را حتی قبل از آنکه ایالت نتایج انتخابات خود را تأیید کنند ، آغاز کنند. این باعث تحریک ریچارد پیلگر ، مقام مسئول نظارت بر چنین تحقیقاتی برای وزارت دادگستری ، در 9 نوامبر استعفا شد. سیاستمداران جمهوری خواه انتقادی ارائه ندادند. روز بعد مایک پمپئو ، وزیر امور خارجه ، در مورد آماده سازی برای انتقال به دولت دوم ترامپ صحبت کرد.
در بین سطرها بخوانید و برخی از این پشتیبانی ، اگرچه دور از معمول نیست ، اما به نظر می رسد خاموش است. جمهوری خواهانی که می گویند آقای ترامپ حق دارد به دنبال شواهدی درباره تخلف انتخاباتی باشد ، کاملاً مشابه گفته های آنها مبنی بر اینکه هرگز چنین مدارکی یافت نمی شود ، یکسان نیست. خیلی تعجب آور نیست. ماه ها بود که آقای ترامپ ادعا می کرد تنها در صورت تقلب در انتخابات می تواند شکست بخورد. همه برای دوره ای آماده بودند که رئیس جمهور از پذیرفتن نتیجه غیر واضح و روشن خودداری می کند.
آقای ترامپ برای کشاندن این مسئله دلایل شخصی دارد ، گرچه هیچ کس نمی تواند مطمئن باشد که هزینه این کشور چقدر است. با امتناع از واگذاری ، او همچنان در کانون توجهات باقی می ماند ، جایی که امیدوار است هم از نظر سیاسی و هم از نظر اقتصادی سود کسب کند. شک و تردید در مورد مشروعیت پیروزی آقای بایدن راهی برای تضعیف وی در سمت و دلسرد کردن همکاری دو حزب در کنگره است. در عین حال گفتن تقلب مقامات انتخاباتی ، ناظران نظرسنجی یا دموکرات ها راهی برای اخراج طرفداران وی است. این کار می کند آ سیاسی/ نظرسنجی Morning Consult که پس از پایان رای گیری در هفته گذشته انجام شد ، حاکی از آن است که 70٪ جمهوری خواهان اکنون انتخابات آزاد و عادلانه را باور ندارند ، در حالی که 64٪ در مورد نتایج بدبین هستند. (در مقابل 86٪ دموکرات ها به آنها اعتماد دارند.) این سهام نسبت به نظرسنجی های قبل از رای گیری بسیار بالاتر است.
آقای ترامپ ، هر مسیر مشخصی که در آینده طی کند ، امیدوار است که از این جناح بزرگ حامیان بهره برداری کند. چنین رای دهندگانی ، همراه با کسانی که به توطئه هایی مانند QAnon کشیده می شوند ، هسته اصلی حامیان سیاسی آینده وی (و خانواده اش) ، بینندگان تلویزیون ، شرکت کنندگان در تجمع ، اهدا کنندگان و خریداران کالاهای تجاری وی با نام ترامپ هستند. او به تازگی PAC رهبری را راه اندازی کرده است تا به او اجازه دهد در دوره پس از انتخابات پول جمع کند. انجام این کار هنگامی که رای دهندگان از مخالفان سیاسی خود خشمگین می شوند ، بسیار آسان تر است. همچنین این پیشنهاد می دهد که وی قصد دارد در ماهها و سالهای آینده بر نامزدهای کنگره و رقابتهای اصلی آنها تأثیر بگذارد. حتی اصرار بر بازشماری محکوم به شکست نیز می تواند شخص آقای ترامپ را تقویت کند. به عنوان مثال ، هرگونه مازاد جمع آوری سرمایه برای پرداخت میلیون ها دلار مورد نیاز برای بازشماری مجدد در ویسکانسین ، می تواند برای پرداخت بدهی های دیگر کمپین استفاده شود.
آیا ممکن است دیگر جمهوری خواهان از این خسته شوند؟ برخی بیش از حد مرعوب شده اند و جرات جدا شدن از او را ندارند. اگرچه او در انتخابات ریاست جمهوری شکست خورد ، اما بیش از 71 میلیون رأی جمع کرد (چندین میلیون عقب از آقای بایدن ، اما در غیر این صورت یک رکورد بود). او همچنین درخواست تجدید نظر حزب خود را گسترش داد ، به عنوان مثال در میان بسیاری از رای دهندگان لاتین ، و جمهوری خواهان را به سمت دستاوردهای مجلس عوض کرد در حالی که ضررهای خود را در سنا محدود کرد. در میان بسیاری از مشتاقان نامزدی ریاست جمهوری این حزب در سال 2024 ، هیچ آرزویی برای دشمن سازی با آقای ترامپ وجود ندارد.
سبک خانه سوزی او سودهای زیادی را پرداخت کرده است ، بنابراین دیگران از آن الگو می گیرند. دو نامزد جمهوری خواه سنا در جورجیا که در انتخابات دور دوم ژانویه روبرو هستند نیز تصمیم گرفته اند به عنوان مثال به دولت ایالت حمله کنند. در تاریخ 9 نوامبر ، كلی لوفلر و دیوید پردو با استناد به اینكه دفتر وی “نتوانسته است در انتخابات صادقانه و شفاف انجام شود” خواستار استعفای وزیر امور خارجه گرجستان ، برد رافنسپرگر شدند. مهم نیست که آقای رافنسپرگر یک جمهوری خواه دیگر است. آنها هیچ مدرکی برای حمایت از ادعاهای خود ارائه ندادند و وی آنها را رد کرد. اما ، مانند آقای ترامپ ، به نظر می رسد که آنها قضاوت می کنند که با حمله به نهادها می توان رای دهندگان را تحریک کرد.
این به کجا ختم می شود؟ به احتمال بسیار زیاد ، متحدان داخلی آقای ترامپ سرانجام مسیری را که در خارج از کشور در پیش گرفته اند ، دنبال می کنند و نتیجه می گیرند که هیچ چشم انداز واقعی و قانونی از لغو انتخابات ریاست جمهوری وجود ندارد. در برخی مواقع طنز رئیس جمهور دیگر منطقی نخواهد بود. هرچه بیشتر منتظر بمانند ، هر چه هنجارهای مفید همکاری فرسوده شود ، انجام یک انتقال آرام دشوارتر خواهد بود و اعتماد به دولت بیشتر از بین می رود.
ویلیام کریستول ، محافظه کار مضطرب Never-Trumper ، فکر می کند این نتیجه محتمل ترین نتیجه است. اما او همچنین ابراز نگرانی می کند که احتمال وقوع چیزی بدتر نیز وجود دارد. وی س asksال می کند که آیا آقای ترامپ و متحدانش هنوز می توانند اقدامی شدیدتر و ضد دموکراتیک مانند ترغیب قانونگذاران ایالت جمهوری خواه به نادیده گرفتن خواسته رأی دهندگان و فرستادن رأی دهندگانی به کالج انتخاباتی که به جای وی از وی حمایت می کنند ، انجام دهند. این به نظر هشدار دهنده می رسد ، اما همانطور که آقای کریستول می نویسد: «کمی هشدار در دفاع از آزادی هیچ منزله ای نیست. رضایت در دفاع از دموکراسی فضیلت نیست. “
حفاری عمیق تر:
برای اطلاع از جدیدترین موارد مربوط به انتخابات ، به صفحه نتایج ما مراجعه کنید ، بهترین موارد مربوط به تبلیغات انتخاباتی 2020 ما را بخوانید و سپس برای چک و تراز ، خبرنامه هفتگی و پادکست هفتگی ما در مورد سیاست آمریکا ثبت نام کنید.
