درباره شام شب گذشته دیوید کامرون در لندن با دونالد توسک بسیار به شما می گوید که مطبوعات پس از آن نمی توانند تصمیم بگیرند که این یک کودتا است یا یک فاجعه برای نخست وزیر و برنامه او برای مذاکره مجدد برای عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا. از یک طرف ، رئیس شورای اروپا هنگام جارو کردنش صریحاً “بدون معامله” اظهار نظر کرد. تیم وی تأیید کرد که اگر اختلافات باقی مانده برطرف نشود ، امروز و احتمالاً فردا نیز پیشنهادی را ارائه نخواهد داد. از طرف دیگر ، داونینگ استریت خوشبین بود ، و این “پیشرفت قابل توجه” این خبر را توصیف کرد که “کمیسیون متنی را ارائه کرده است که به وضوح نشان می دهد شرایط کنونی انگلیس از معیارهای ایجاد ترمز اضطراری برخوردار است” (مزایای چهار ساله مزایا برای ورودی ها)
اختلافات جاری مربوط به خواسته های انگلیس در زمینه حمایت از اعضای اتحادیه اروپا در خارج از منطقه یورو است (فرانسه از آنچه تلاش برای تأمین ترجیحی برای شهر لندن می داند ناراضی است) و قوانین حاکم بر ویزای همسر برای مهاجران. اما نقطه اصلی اصلی ترمز اضطراری است. به طور خاص برای چه مدت باید اعمال شود. روز جمعه ، پس از ملاقات در بروکسل با ژان کلود یونکر ، رئیس کمیسیون اروپا ، آقای کامرون پیشنهاد ترمز دو ساله با احتمال تمدید دو ساله را رد کرد (گزینه ای که به وضوح برای خفه کردن مخالفت انگلیس طراحی شده است) به اتحادیه اروپا تا زمانی که پیروزی همه پرسی با خیال راحت انجام شود). اکنون گزارش شده است که نخست وزیر برای یک ترمز هفت ساله تلاش می کند ، گزینه ای که نخست وزیری وی را پشت سر بگذارد و مسئله تجدید آن – تقریباً به طور قطع در قدرت شورای اروپا یا کمیسیون اروپا – را به جانشین خود بیاندازد.
با بسیاری از اینها احتیاط کنید. نشت و اظهارات هر دو لندن و بروکسل بخشی از مذاکره در مورد مگافون است (هرکدام از طرفین به طرف دیگر هشدار می دهند که زیاد فشار ندهند) و بخشی نیز بوکس سایه ای است که برای ایجاد یک برداشت اغراق آمیز از جنگ بین دو طرف ایجاد می شود – بهتر است آقای کامرون توافق نهایی را به نمایندگان مجلس و رای دهندگان خود بفروشید و آقای توسک 27 دولت دیگر اتحادیه اروپا را ترغیب کند تا در اجلاس 18 و 19 فوریه توافق نامه ای را انجام دهند. این روند اخیر ممکن است پیچیده تر از توافق اولیه بین لندن و بروکسل باشد. دولت های اروپای میانه نسبت به ایجاد نمونه ای محتاط هستند که به موجب آن اتباع آنها در اروپای غربی به عنوان کارگران درجه دو رفتار می شود (موقعیت ترمز گرفتن در بروکسل ، نه در پایتخت های ملی ، ممکن است در این امر کمک کند) ، در حالی که دولت ها در اتریش ، سوئد ، دانمارک و حتی آلمان توسط احزاب پوپولیستی تهدید می شوند که به شدت به نسخه های محلی مذاکره مجدد آقای کامرون فشار می آورند.
خواسته های آقای کامرون ، باید پذیرفته شود ، اساسی نیست و به معنای تغییر شکل شدید عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا نیست که وی در سخنرانی خود در بلومبرگ در سال 2013 ، که برای اولین بار به یک همه پرسی خارج از کشور متعهد شد ، آن را ضروری دانست. افزایش مزایای مهاجران مهمترین مورد از چهار “سبد” خواسته وی است. بقیه موارد حمایت از یورو اوت است (که با دگرگونی های موجود در بروکسل همراه است) ، محرک ضد ردیف قرمز (ditto) و پایان دادن به مانترا اتحادیه همیشه نزدیکتر (که به طور موثر در اجلاس شورای در 2014 ، که به این نتیجه رسید که “مفهوم اتحادیه نزدیک تر ، مسیرهای مختلف ادغام را فراهم می کند … ضمن احترام به خواسته های کسانی که نمی خواهند بیشتر تعمیق کنند”).
با این وجود هیچ یک از این موارد برای همه پرسی مهم نیست. علیرغم لفاظی ها ، مذاکره مجدد فقط یک تمرین نمادین بود. تصویری از توانایی انگلیس برای تأثیرگذاری در دستور کار در بروکسل و تأیید نگرانی های نوسان دهندگان ، هرچند که آنها به صورت نادرست یا بی طرفانه واقعیت را منعکس می کنند. آمادگی آقای توسک برای اعلام تأثیر “مهاجرت” بر خدمات عمومی انگلیس “یک وضعیت اضطراری” (اینگونه نیست و همچنین بسیاری از مهاجران اتحادیه اروپا برای دریافت مزایا به آنجا منتقل نمی شوند) نشانگر تمایل وی برای بازی در کنار این موضوع است. اگر آقای کامرون در 19 فوریه با توافقی که به سیاست داخلی اتحادیه اروپا بریتانیا اشاره می کند ، اجلاس را ترک کند – او ادعا می کند که مایل است منتظر یک توافق خوب باشد ، اگرچه در عمل می داند که شانس پیروزی در همه پرسی هر چه زودتر برگزار شود بهبود می یابد – او احتمالاً می تواند کشور را در اتحادیه در نظرسنجی ها حفظ کند ، شاید به زودی در ماه ژوئن.
چرا؟ مبارزات Out تقسیم شده است ، تلاش برای ایجاد یک چشم انداز واحد از آنچه انگلیس در خارج از اتحادیه به نظر می رسد و باید باشد ، و از همه بهتر برای Europhiles ، هنوز هم ممکن است در نهایت توسط حزب آشفته و بحث برانگیز استقلال انگلیس و متحدانش اداره شود. همراه با برتری زیاد آقای کامرون نسبت به رقبای خود در حزب کارگر ، به نظر می رسد که به جز سختگیرترین پیرمردهای بروکسل در اردوگاه In ، تردید دارد. گفته می شود که بوریس جانسون و مایکل گاو ، از هر دو به عنوان رهبران احتمالی کمپین Out نام برده می شوند. جایی که رهبران ضد اتحادیه اروپا زمانی می بالیدند که 100 نماینده یا بیشتر نمایندگان توری از Brexit حمایت می کنند ، اکنون به نظر خوش بینانه می رسد. مارک پریتچارد ، نیمکت نشین شورشی یوروسکپتیک ، که در روزنامه ساندی تایمز دیروز نوشت ، به طور غیر منتظره ادامه عضویت را تأیید کرد: “در جهانی ناامن ، انگلیس در اتحادیه اروپا امن تر است.”
رای دهندگان به این موقعیت متمایل شده اند. هم. نظرسنجی ها ، درست است ، نشان می دهد که رقابت کم است. اما نگاه کردن به رأی گیری تلفنی (نمایندگی بیشتری نسبت به ارزان آنلاین و ارزان) نشان می دهد که این یک برتری محکم و غیر تماشایی دارد. رأی دهندگان تمایل دارند که در همه پرسی ها نسبت به ضرر و زیان دهی خود گمراه شوند و به طور گسترده ای به آقای کامرون احترام می گذارند (مقایسه با رهبران حزب کارگر و مبارزات انتخاباتی مطلوب است) تا حدی که ، اگر وی یک توافق “دوباره مذاکره” (هر چند سطحی) را به دست آورد می گوید این مورد عملگرایانه برای ماندن انگلیس در اتحادیه اروپا را تشدید می کند ، او فرصت زیادی برای متقاعد کردن متجاوزان اروپا به اندازه کافی برای نگه داشتن بینی و رای دادن دارد. ناراحتی ها هنوز هم امکان پذیر است – یک کارزار طولانی می تواند به نیروهای ضد اتحادیه اروپا وقت دهد تا جنبش خود را ایجاد کنند ، یک تابستان طولانی از هرج و مرج پناهندگان در این قاره یا یک حمله تروریستی دیگر به سبک پاریس می تواند همه پرسی را به یک رای نیابتی برای مهاجرت تبدیل کند ، یک اتفاق غیر منتظره شکست سیاست داخلی می تواند محبوبیت نسبی آقای کامرون را از بین ببرد – اما همه در غیر اینصورت بریتانیا احتمالاً به ماندن در اتحادیه اروپا رای خواهد داد. البته این مسئله برای چه مدت حل و فصل می کند ، مسئله دیگری است.
