عدم توانایی نخست وزیر در متزلزل کردن کابینه خود ، ضعف موقعیت وی را برجسته می کند
دفتر Bagehot
تغییر کابینه امروز به عنوان یک فرصت طلایی برای ترزا می برای دستیابی به دو چیز عنوان شد: مهر زدن به اقتدار خود در حزب محافظه کار پس از ناکامی انتخابات عمومی و احیای مجدد حزب خود به منظور مقابله با تهدیدهای جرمی کوربین. او در رسیدن به هر دو هدف به طرز چشمگیری شکست خورد.
بزرگترین تغییر روز این است که دیوید لیدینگتون ، شخصیتی که کمی از دولت عمده شناخته شده است ، جایگزین دامیان گرین به عنوان وزیر امور خارجه دفتر کابینه خواهد شد و ریاست حدود بیست کمیته کابینه و مسئولیت هماهنگی را به او می دهد. خط مشی. (آقای لیدینگتون عنوان مهم اما بسیار بی معنی آقای نخست وزیر را به عنوان معاون نخست وزیر نخواهد داشت.) جیمز بروکنشایر همچنین به عنوان وزیر خارجه ایرلند بازنشسته خواهد شد. اما این بیشتر به دلیل مشکلات بهداشتی است (آقای بروکنشایر به عمل ریه احتیاج دارد) و نه به دلیل هرگونه الزام سیاسی. وفادار مه دیگر به نام کارن بردلی جایگزین وی خواهد شد.
به غیر از این ، همه چیز در زمان نوشتن بسیار سرگرم کننده بود. مطبوعات روز را در تب و گمانهای سخت سپری کردند. وزرا در آن پایین و پایین خیابان داونینگ در جایی که قرار است یک پیروزی یا شرم باشد ، رژه رفتند. و سپس داونینگ استریت اعلام کرد که تصمیم گرفته است طبق معمول به مسائل ادامه دهد. همه بزرگترین جانوران در همان قفس به سرعت بالا و پایین می روند: فیلیپ هاموند در خزانه داری ، امبر رود در وزارت امور داخله ، بوریس جانسون در وزارت امور خارجه. دیوید دیویس به عنوان وزیر خروج از اتحادیه اروپا باقی مانده است. جرمی هانت دو ساعت را در خیابان داونینگ گذراند و با نخست وزیر صحبت کرد. اما او در همان شغل خود آمد – به عنوان وزیر بهداشت. بزرگترین درام این روز به طور مناسب ناشی از اتفاقی بود که رخ نداد: یک مقام رسمی در توئیت خود نوشت که کریس گریلینگ ، وزیر حمل و نقل نابالغ ، برای تبدیل شدن به رئیس حزب منتقل شده است ، قبل از اینکه یک منبع رسمی دیگر توئیت کند ، زوزه ناباوری روزنامه نگاران را تحریک می کند. همه اشتباه بوده است
این عدم اصلاح این تصور را تقویت کرد که خانم می به جای رئیس حزب ، زندانی حزب است. او نه تنها برای خلاص شدن از شر افراد ناکارآمد کاریزماتیک مانند بوریس جانسون ، که علی رغم چندین بار شکاف در سمت وزیر خارجه باقی مانده ، بسیار ضعیف است. او حتی برای جابجایی رقبای غیرمخلقی ، مانند جرمی هانت ، که گفته می شود از انتقال از بخش بهداشت به بخش بازرگانی امتناع ورزیده است – یا در واقع برای پایین آوردن بی کفایتی های غیرمخاص مانند گرگ کلارک ، که احتمالاً در تجارت باقی مانده است ، به دلیل اینکه خانم می نمی تواند هنگامی که آقای هانت از حرکت خودداری کرد به کسی فکر کنید که جایگزین او شود.
به نظر می رسد خانم می به جای تغییر شکل کابینه خود ، بیشترین انرژی خود را صرف تعادل و ارائه کرده است: حفظ توازن قدرت بین Brexiteers و Remainers در کابینه (به عنوان مثال آقای لیدینگتون با دیدگاه های جدی طرفدار باقی مانده دامیان گرین اشتراک می کند) و دپارتمان های تغییر نام تجاری در این فرض عجیب که تغییر نام چیزها در واقع واقعیت را تغییر می دهد. اکنون دو اداره نام طولانی تری نسبت به ابتدای روز دارند: وزارت بهداشت ، وزارت بهداشت و مراقبت های اجتماعی است و اداره جوامع به اداره مسکن ، برنامه ریزی و جوامع تبدیل شده است.
نقطه روشن روز این روز با تصمیم خانم می برای اخراج سر پاتریک مک لاولین از سمت خود به عنوان رئیس حزب فراهم شد. سر پاتریک در حزب محافظه کار بسیار دوست داشتنی است. اما او قوطی (همراه نخست وزیر و تیمش) را برای شکست انتخابات ژوئن حمل می کند. وی به عنوان طولانی ترین نماینده مجلس در پارلمان از ارتباط با دنیای جدید رسانه های اجتماعی و طوفان های توییتر نیز دور است. براندون لوئیس گزینه خوبی برای جایگزینی او است: او تسلط کافی بر شبکه های اجتماعی دارد و از مزیت اضافی صحبت با لهجه قوی منطقه ای برخوردار است. خانم می همچنین برخی از جوانان برجسته مانند جیمز Cleverly ، معاون خود ، و Kemi Badenoch ، یکی از جنجالی ترین اعضای سال 2017 را برای او فراهم کرده است.