من هنگام سخنرانی هایدی آلن از حزب محافظه کار برای پیوستن به گروه مستقل ، که اکنون به عنوان حزب تغییر انگلیس شناخته می شود ، تحت تأثیر اولین سخنرانی من بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. چگونه فرماندهی عالی محافظه کار چنین استعداد ولخرجی را نادیده گرفته است؟ اما من می ترسم که عملکرد او در مناظره Beer و Brexit در 14 مه ، که توسط کالج کینگ ، لندن برگزار شد ، بسیار تحت تأثیر من قرار گرفت. خانم آلن اکنون رهبر موظف Change UK است. اما به نظر می رسد حتی با افزایش عنوان شغلی وی به عنوان یک سیاستمدار کوچک شده است. او به آرامی توسط Anand Menon ، معلم برجسته Brexit در King’s مورد بازجویی قرار گرفت ، وی پی در پی پاسخ های مبهم و مبهمی را ارائه داد که نشان می داد او قادر به هیچ اندیشه دقیق یا تشکیلاتی قوی نیست.

خانم آلن بارها و بارها سخنان دولت خوب را در مورد اینکه انگلیس در استفاده از تخصص بسیار بهتر عمل می کند جلب کرد. سیاست باید بیشتر شبیه یک تجارت باشد. احزاب باید از مهارت ها و استعدادهای هر دوره مصرف جدید نمایندگان مجلس فهرست کنند. پارلمان مانند کلوپ آقایان به سبک قدیمی اداره می شود ، و غیره و غیره. برخی از اینها وجود دارد – به ویژه در مورد موجودی مهارت. اما آیا دعوت از سیاست که بیشتر شبیه یک تجارت باشد کلاه کمی قدیمی برای حزبی نیست که خود را به عنوان عامل تغییر نشان می دهد؟ دونالد ترامپ با قول استفاده از مهارت هایش به عنوان یک تاجر برای به لرزه درآوردن واشنگتن دی سی در سال 2016 دوید و سیلویو برلوسکونی در مورد رم در دهه 1990 همین حرف را زد. و آیا رئیس Change UK بدتر از این استقرار نکرده است که خواستار رویکردی شبیه به تجارت در سیاست شود؟ این حزب از یک فاجعه به یک فاجعه دیگر تبدیل شده است: عدم ایجاد برند faffing در مورد بیش از نام آن؛ مخالفت علنی بر سر سیاست ها تولید ادبیات تبلیغاتی مسخره لغزش و از هر نظر قابل تصور است ، و اجازه می دهد که توسط آنچه متعلق به حزب متعصبین خارج از لمس ، حزب Brexit نایجل فاراژ است ، عملکردی خارج از سازمان ، سازماندهی و بیرون اندیشیده شود.

به نظر می رسد انگلستان نخل طلا را برای بهترین پروژه های تاریخ سیاسی اخیر بدست آورد. برای لحظه ای به نظر می رسید که تام واتسون و شاخه سوسیال دموکرات حزب کارگر ممکن است یک تظاهرات گسترده را ترتیب دهند و به تیمگرها بپیوندند (همانطور که اعضای حزب تغییر انگلیس از زمانی که حزب نوپای آنها هنوز گروه مستقل بود شناخته می شدند) اما آقای واتسون ترجیح داد که بماند و بجنگد و تیگرها مجبور بودند بیش از اینکه به تعدادشان بپردازند ، به نیروی شخصیت آنها اعتماد کنند. مشکل این است که این خیلی کافی نیست: بنیانگذاران حزب سوسیال دموکرات در سال 1983 جانوران بزرگی بودند که قادر به ایجاد هوا بودند. Change UK مجموعه ای از جانوران کوچک است که احتمالاً طوفان آنها را خواهد برد.

***

به ادینبورگ – آن مطالعه شگفت انگیز در زمینه شعر – برای بحث در مورد آینده سرمایه داری با استوارت وود ، همتای کارگر ، با مجوز از اتاق اصلاحات اسکاتلند. صادقانه بگویم ما تلاش کردیم چیزهای بزرگی را برای اختلاف نظر پیدا کنیم. توافق گسترده ای در مورد طیف سخت ترین مشکلاتی که انگلیس با آن روبرو است: تمرکز بیش از حد قدرت اقتصادی و سیاسی در لندن ؛ دم طولانی کارگران کم مهارت که در مشاغل کم درآمد به دام افتاده اند. فرقه کوتاه مدت گرایی؛ مهندسی مالی؛ عدم احترام به بخش تولید. و اما طبقه سیاسی انگلیس در عوض بر روی سیاستهایی تمرکز دارد که تا حد ممکن اختلاف نظر دارند: در سمت راست ، خروج از اتحادیه اروپا و در سمت چپ ، مداخله گسترده دولت در “ارتفاعات فرماندهی” اقتصاد مانند ملی کردن مجدد 10٪ از بزرگترین شرکتهای دولتی کشور در حالی که ما بر سر آنچه بحث برانگیز است بحث می کنیم ، اما نمی توانیم آنچه را که در مورد آن توافق داریم را برطرف کنیم.

***

اسکاتلند و انگلیس از نظر سیاسی از هر زمان دیگری در تاریخ اتحادیه فاصله بیشتری دارند ، و این فقط به این دلیل نیست که اسکاتلندی ها به ماندن در اتحادیه اروپا و انگلیسی ها برای خروج رأی دادند. حزب کارگر یک بار در پروژه های سیاستمداران اسکاتلندی به اوج قدرت در وست مینستر – تونی بلر ، گوردون براون ، جان اسمیت ، رامسی مک دونالد ، کیر هاردی – تخصص داشت. ریشه های حزب لیبرال و شعبات مختلف آن در اسکاتلند و همچنین استان های انگلیس بود (به جو گریموند و چارلز کندی فکر کنید). جناح اشرافی حزب توری همچنین به روابط عمیق اسکاتلندی افتخار می کرد: الک داگلاس-هوم در آنجا املاکی داشت و حتی دیوید کامرون نیز می توانست با نام اسکاتلندی و افراد تیرانداز اسکاتلندی به رخ کشیدن.

سیاست انگلیس اکنون مانند گذشته انگلیسی است. تنها مرد اسكاتلندی در خط مقدم مایكل گاو ، پسر خوانده ماهی فروش اسكاتلندی ، و مردی كه می تواند در صورت لزوم از انگلیسی Oxbridge به آبردین اسكاتلندی برگردد. به نظر می رسد افرادی که دفاتر عالی دولت (نخست وزیر ، صدراعظم ، وزیر امور خارجه) را اشغال می کنند در رقابت هستند تا ببینند چه کسی می تواند بیشترین جنوبی را داشته باشد. حزب کارگران اسکاتلند به دلیل رضایت خاطر و حد وساطت درگذشت و حزب ملی توسط گروهی از نمایندگان پارلمان لندن دستگیر شد: جرمی کوربین و امیلی تورنبری هر دو صندلی های همسایه یکدیگر در ایسلینگتون و دایان ابوت و جان مک دانل هر دو نماینده لندن هستند صندلی ها راج اسکاتلندی که زمانی بر همسایه جنوبی خود حکمرانی می کرد ، در میان باد پراکنده است: گوردون براون و آلیستر دارلینگ به اسکاتلند بازگشته اند و تونی بلر در یک جت شخصی جایی در میانه اقیانوس اطلس است.

زندگی سیاسی در اسکاتلند تحت سلطه یک حزب ملی اسکاتلند (SNP) است که هیچ ارتباط واقعی با جنوب ندارد (اگرچه 35 نماینده دارد ، و ایان بلکفورد ، رهبر آنها ، هر هفته مردانه همان سخنرانی را در س Primeالات نخست وزیر درباره چگونگی انگلیس انجام می دهد) خارج از خواست اسکاتلند از اتحادیه اروپا). پر جنب و جوش ترین مسئله در حال حاضر شمال ، دادگاه آینده الکس سالموند به اتهاماتی از جمله تجاوز جنسی و اقدام به تجاوز جنسی است. (او می گوید از هیچ جنایتی بی گناه است.) این تقسیم SNP – و به طور کلی سیاست اسکاتلند – بین تحسین کنندگان نیکولا استورجون ، که زندگی سیاسی خود را به عنوان محافظ آقای سالموند آغاز کرد اما از آن زمان علیه او روی آورده است ، و وفاداران سالموند که فکر می کنند او به ناحق متهم می شود این درگیری می تواند تسلط حزب SNP (به طور فزاینده ای مانند مرگ) در سیاست اسکاتلند را تضعیف کند و راه را برای پیشرفت های قابل توجه یا برای Tories یا حزب کارگر آماده کند ، و پیامدهای عمیقی برای انتخابات عمومی بعدی در جنوب خواهد داشت.

مسئله مهم دیگر ظهور دوباره روت دیویدسون در صحنه پس از چند ماه مرخصی زایمان است. اگر اوضاع با Brexit به خوبی پیش می رفت ، خانم دیویدسون دوباره ظاهر می شد درست زمانی که حزب Tory Brexit را پشت سر خود قرار می داد و به این س turningال روی می آورد که انگلیس باید کجا برود اکنون از اتحادیه اروپا خارج می شود (خانم دیویدسون یک باقی مانده است که خود را با رساندن خواست مردم مصالحه کرد). اما مشکل Brexit امروز حتی بیشتر از زمانی است که او به مرخصی رفته است – و مارک Tory بسیار سمی تر است. خانم دیویدسون در برابر فشارهای شدید حزب خود برای قطع ارتباط با حزب محافظه کار در جنوب مرز مقاومت کرد. در حالی که Brexit از یک فاجعه به فاجعه دیگر خسته می شود و حزب Tory به طور فزاینده ای با افرادی مانند Jacob Rees-Mogg در ارتباط است ، او ممکن است تصمیم خود را نادیده بگیرد.