تیاو عاشقانه آمریکا به‌عنوان سرزمین امید و امکان بی‌کران ممکن است برای آمریکایی‌ها به طور کلی درخشش خود را از دست داده باشد. اما یک مکان وجود دارد، برای حداقل تعداد انگشت شماری از آمریکایی ها، که رویا مانند همیشه می درخشد. تماشای این معدود ایده‌آل‌گرا می‌تواند جذاب باشد، حتی الهام‌بخش، زیرا افسار تردید را می‌لغزند، بار کم توقعات را بر دوش می‌کشند و به خود اجازه می‌دهند که به عنوان نامزدهای جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری تاریک، آزادانه در میدان‌های رویاهای آیووا حرکت کنند.
مرورگر شما پشتیبانی نمی کند
بنابراین می‌توان دنبال نیکی هیلی، سفیر سابق سازمان ملل متحد و فرماندار کارولینای جنوبی، در حالی که از رویدادی به رویداد دیگر مسابقه می‌دهد – 22 در آیووا از زمانی که کمتر از چهار ماه پیش نامزدی خود را اعلام کرد. نظرسنجی او را تک رقمی در ایالت و در سطح ملی نشان می دهد و در جمع آوری پول نیز بسیار عقب است.
با این حال، خانم هیلی مانند دیگرانی که در پشت گروه هستند، در یک حباب قابل قبول فعالیت می کند. از آنجایی که او از طریق سیاست، لحن و هویت خود را متمایز می کند، گاه به گاه با آرنج به دونالد ترامپ ضربه می زند، موردی را مطرح می کند که قانع کننده به نظر می رسد، و جمعیت یک یا دویست نفری در گردهمایی های تالار شهر او خشمگین به نظر می رسد. جایی که او می رود، پوشش مطبوعات محلی شکوفا می شود. اگر آیوانی ها میل به انتخاب نامزدهای نامحتملی مانند جیمی کارتر در سال 1976 و باراک اوباما در سال 2008 را داشتند که در رقابت بین ملت ها پیروزی هایی را به ارمغان آوردند که تخیل ملی را برانگیخت، چرا اولین رئیس جمهور زن هندی-آمریکایی را انتخاب نکنیم. در سال 2024؟
متحدان او معتقدند که بخشی از قضیه خانم هیلی این است که رقابت جمهوری خواهان به آقای ترامپ و کسی که آقای ترامپ نیست، خواهد رسید. در این دیدگاه، ران دیسانتیس، فرماندار فلوریدا، به اندازه کافی ترامپ نیست. او ممکن است در نظرسنجی ها، در آیووا و در سطح ملی دوم شود، اما در نهایت به عنوان گزینه جایگزین ظاهر نخواهد شد، زیرا از نظر سیاست و شخصیت، او مینی من پیشتاز است.
از دیگر نامزدهای اعلام شده تاکنون، تنها آسا هاچینسون، فرماندار سابق آرکانزاس، رئیس جمهور سابق را نالایق برای تصدی مجدد پست می داند. خانم هیلی آنقدرها که ترامپ نیست، هنوز نیست. او در داستان‌های چابک و خوش‌تجربه‌اش در تالار شهر، فقط یک بار از آقای ترامپ یاد می‌کند و واکنش او را وقتی که سازمان ملل متحد سفیر، او مقایسه ای از میزان کمک های آمریکا به کشورها با آرای مجمع عمومی آنها در مورد اولویت های آمریکا ارائه کرد. “او عقلش را از دست داد!” او دوست دارد بگوید او صفحات را ورق می زند، او کشورها را فریاد می زند. این ضربه ماهرانه ای از چاقو است که نوسانات آقای ترامپ را به مخاطب یادآوری می کند، زیرا او برای اولین بار در سیاست خارجی آمریکا اعتبار قائل است.
با این حال، برای شنونده نزدیک، خانم هیلی، که 51 سال دارد، به تفاوت‌های مهم سیاستی نیز اشاره می‌کند. او جمهوریخواهان و همچنین دموکرات‌ها را مسئول بدهی‌های ملی می‌داند و قول می‌دهد برنامه‌های حقوقی را که آقای ترامپ غیرقابل لمس خوانده است، اصلاح کند. او یک شاهین درباره اوکراین است و می‌گوید که پیروزی روسیه یک پیروزی برای چین خواهد بود. آقای دیسانتیس خود را در مورد اوکراین گره زده و گفته است که با وجود رای‌هایی که به عنوان نماینده کنگره به این کار داده است، «با تأمین اجتماعی سر و کار نخواهد داشت».
خانم هیلی وقتی در مورد تلاش برای سرنگونی انتخابات 2020 تحت فشار قرار می گیرد، بیشتر شبیه آقای هاچینسون به نظر می رسد. در اواسط ماه مه در یکی از تالارهای شهر آنکنی، آیووا، از او پرسیده شد که چگونه می‌تواند محاکمه عادلانه شورشیان 6 ژانویه را تضمین کند، او پاسخ داد: «من همچنان می‌گویم که روز وحشتناکی بود، روز زیبایی نبود.» همانطور که آقای ترامپ آن را توصیف کرده است. در حالی که برخی از حضار دست زدند، او افزود: “اگر آنها قانون را زیر پا گذاشتند، باید بهای آن را بپردازند.” آقای دیسانتیس پیشنهاد کرده است که مانند آقای ترامپ، ممکن است شورشیان را عفو کند.
خانم هیلی مانند یک کاندیدای دیگر، سناتور تیم اسکات از کارولینای جنوبی، که سیاه‌پوست است، سیاست هویت را به شیوه جمهوریخواهان بازی می‌کند. او هویت خود را به عنوان رد ادعاهایی که آمریکا نژادپرست است و همچنین به عنوان چیزی به اندازه کافی قدرتمند برای کمک به او برای متحد کردن آمریکا معرفی می کند. او در حالی که بزرگ شدن در تنها خانواده هندی-آمریکایی در بامبرگ، کارولینای جنوبی را توصیف می کند، به مخاطبان می گوید: «ما آنقدر سفید نبودیم که سفید باشیم، آنقدر سیاه نبودیم که سیاه پوست باشیم. وقتی در زمین بازی مسخره می‌شدم، مادرم همیشه می‌گفت: «وظیفه شما این نیست که به آنها نشان دهید که چقدر متفاوت هستید. وظیفه شما این است که به آنها نشان دهید که چگونه شبیه یکدیگر هستید.’ کشور ما هم اکنون می تواند از توصیه های مادرم استفاده کند.»
ممکن است هیچ کدام مهم نباشد، حتی انجمن آیووا. آقای کارتر و آقای اوباما استثنا بودند، نه قانون آیووا. آقای ترامپ این بار نسبت به سال 2106، زمانی که به سناتور تد کروز از تگزاس شکست خورد، در آنجا سازماندهی بهتری دارد و مخالفانش ممکن است رأی مخالف ترامپ را متلاشی کنند.
زمانی که مرکز برگزار شد
با این حال، نه تنها نامزدهای طولانی باید امیدوار باشند زیرا جمهوری خواهان آیووا گزینه های خود را می سنجند. بسیاری به کاری که آقای ترامپ انجام داد احترام می گذارند. اما آنها همچنین از نحوه رفتار او، از جمله در قبال جمهوریخواهان، ابراز تاسف می کنند. “یعنی من آن پسر را دوست دارم، اما از او متنفرم، می دانید؟” بن لیفکر 38 ساله پس از حضور در تالار شهر هیلی در دوبوک با خنده گفت. “من کسی را می خواهم که بتواند برنده شود.”
روز بعد، در تالار شهر در جنوب می‌سی‌سی‌پی در داونپورت، ماکسین راسمن، معلم بازنشسته، وقتی ایستاد و گفت: «نیکی، می‌خواهم دوباره آمریکا را مدنی کنی.» خانم هیلی با چیزی پاسخ داد که ممکن است برای هرکسی که از سخنرانی ترامپ سرخورده شده باشد، تقویت کننده باشد. او تصمیم خود را برای برداشتن پرچم نبرد کنفدراسیون از کاپیتول کارولینای جنوبی در سال 2015 پس از آن که یک برتری طلب سفیدپوست 9 سیاه پوست را در طول یک مراسم دعای کلیسایی در کلمبیا به قتل رساند، توضیح داد.
خانم هیلی شجاعت و خوبی قربانیان را به یاد آورد و تعدادی را نام برد و سپس به پرچم روی آورد. او گفت: «نیمی از کارولینای جنوبی آن پرچم را به عنوان میراث و خدمات می دیدند، نیمی دیگر از کارولینای جنوبی آن را به عنوان برده داری و نفرت می دیدند. کار من قضاوت در مورد هیچ یک از آنها نبود. وظیفه من این بود که بهترین ها را در آنها به نمایش بگذارم.» او گفت که جاه طلبی او به عنوان رئیس جمهور این است که “با هر فردی با احترام رفتار کند”. آمریکا به خوبی از نقطه ای گذشته است که می تواند دیدگاهی احساسی نسبت به پرچم کنفدراسیون داشته باشد. اما شاید آیووا همچنان بتواند به این کشور کمک کند که دوباره برای سیاست جمهوری خواهانه سخاوتمندانه تر امیدوار باشد. ■
از لکسینگتون، ستون نویس ما در مورد سیاست آمریکا بیشتر بخوانید:
دیسانتیس معتقد واقعی تر از ترامپ است، اگر سیاستمدار کمتری باشد (24 مه)
به نظر می رسد که دموکرات ها نیز مهاجران را با اتوبوس حمل می کنند (18 مه)
دونالد ترامپ خطرناک تر شده است (11 مه)
همچنین: چگونه ستون لکسینگتون نام خود را گرفت
